“We staan op een smal paadje in het Marokkaanse Atlasgebergte”, zegt Sven Van de Velde (50), terwijl hij koffie inschenkt. “Te smal voor een rolstoel. Dus draag ik die rolstoelgebruiker op mijn rug. Zo wandelen we dat paadje af. Mijn medereiziger moet mij goede aanwijzingen geven. Ik ben wel sterk, maar ik ben blind. Hij vervangt mijn ogen.”
